پرنده مردنیست..

چه سخخخخخخخت فهمیدم و باورم شد که باید:
پرواز را به خاطر سپرد
پرنده مردنیست..

آری، درس اصلی همانا، پرواز است.
و پرنده، هر چقدر متعالی، تنها یک نسخه و نمود از درس پرواز است و گویای یک شیوه از پریدن.
نسخه ای برای مثال و ناامید نشدن.
نسخه ای از یادگیری.
نسخه ای برای فعل پرواز.

دل سپردن به پرنده، ستم به پرواز است.

و حاصلش باز ماندن از پرواز.

دل بستن به پرنده، یعنی تماشاگر پرواز شدن و بی هیچ رنج، فرو رفتن در فریب حس پرواز.
فریبی که چون پرنده را زخم نمیدهد، رنج ندارد، عادت می شود اما حظش حقیقی نیست.
فریب است و تنها  توهمی است از پرواز.

توهمی بسیااااار خوشایند و برای هر شاگرد پرواز، به دلیلی خاص.

و انسان چققققدر فریب را دوست دارد.

و چقدر فریب دوست داشتنی است.

و چققققدر باید هوشیار و توانا بود تا اسیر فریب نشد.

و هر پرنده که:

 مردنیست و فناپذیر.

چرا که،  هر پرنده یعنی فقط یک شیوه از پرواز. 

هیچ پرنده ای نمی ماند مگر آنکه خود معلم حقیقی پرواز باشد و معترف به این حقیقت که، فناپذیر است.

جاودانگی تنها از آن پرواز است.

آری ..

چه سخت فهمیدم با آنکه بارها شنیده بود.
چه سخت باورم شد با آنکه فکر میکردم، فهمیده ام.
و چه بد فریبیست که هنوز هم مرا می ترساند.

باید تکرار کنم:
پروز را به خاطر بسپار
پرنده مردنیست

باید تکرار کنم.
تکرار و تکرار و تکرار ....

+ نوشته شده در  سه شنبه سی ام خرداد ۱۳۹۶ساعت 5:43  توسط   |